Fountain

 Pierwszy od wieków wolny weekend zaowocował nieśmiałym powrotem do blożkowania :'D

Korzystając z dobrodziejstwa wolnego czasu postanowiłam wyruszyć na spacer i sprawdzić, jak trzyma się jeden z mych obiektów westchnień, którym jest stara przyzamkowa fontanna ♥ Doszły mnie bowiem słuchy, że jeśli na miasto spłynie deszcz pieniędzy, to miejsce to może w końcu doczeka się odrestaurowania. To by było coś :D

Lato, upały, można narzekać i konać z gorąca, ale ostatecznie trzeba sobie jakoś z tą piekielną aurą radzić. Kapelusz przeciwsłoneczny i filtr 50+ to jedyne rozsądne rozwiązanie dla każdego bladziocha chcącego cieszyć się brakiem opalenizny >D

Widzicie Państwo te piękne, tłuste bufki? >D O tak, ta sukienka to jeden z moich największych skarbów: zwiewna, szyfonowa kieca od KappAhl "Vintage Stories".

Co prawda po zakupie wymagała kilku poprawek, ale zdecydowanie było warto ♥

Co więcej, oprócz cudnych rękawów sukienka posiada jeszcze jeden atut: z tyłu znajduje się rząd guziczków, obecnie spotykany chyba tylko w sukniach ślubnych. Kupno tego typu sukienki to jak wygrana na loterii. Nie potrafię nawet policzyć, jak dużo czasu poświęciłam na znalezienie czegoś w tym stylu, tylko po to, by i tak ostatecznie trafić na tę perełkę całkiem przypadkiem w okolicznym secondhandzie.

Obok fontanny znajduje się ujście dawnego źródełka, które obecnie postanowiło sączyć się parę metrów obok, tworząc błotniste kałuże, na których można się zabić. Natura nie lubi, kiedy ludzie dyktują jej warunki i coś czuję, że wkrótce może być spory problem z ogarnięciem tamtego miejsca >D  W głębi serduszka wierzę jednak w to, że dożyję czasów, kiedy okolice Zamku Tarnowskich doczekają się porządnej rewitalizacji.

Dobrze spędzony wolny dzień nie mógłby się obejść bez porządnego zwieńczenia, a cóż może być lepszego, niż koncert? >D

Tak się akurat złożyło, że na nowej (oby cyklicznej) imprezie o wdzięcznej nazwie "Strasznie Fajny Festiwal" zagościł zespół NeuOberschlesien. Panowie zrobili świetne show i muszę przyznać, że na żywo brzmią milion razy lepiej (warto tu zaznaczyć, że naprawdę rzadko zdarza mi się, że wolę wykonanie koncertowe od studyjnego).

W tym miejscu serdeczne pozdrowienia dla Moniki, wraz z którą załapałyśmy się na sweet focie z członkami zespołu. Miło było Cię w końcu poznać i coś czuję, że wspólnie wyskoczymy na jeszcze niejeden koncert >D

Ruins

Zima już prawie minęła, pora więc zrzucić laptopa z kolan, zostawić kubek z gorącą herbatką i wygrzebać się spod ciepłego kocyka >D

 Korzystając z tego, że przedwiośnie to pora wspaniała do noszenia aksamitnych, welurkowych i flokowych ubrań, przekopałam szafę i wydobyłam parę moich ulubionych rzeczy w kolorze pięknego kreciego futerka ♥

Pierwsze kroki skierowałam w ulubione miejsce, czyli w okolice Zamku Tarnowskich. Jak je nie kochać, skoro jest tuż pod nosem, a ludzi w tej okolicy jest jak na lekarstwo? 8D

 Niestety, ku mojemu sporemu zdziwieniu okazało się, że stara przyzamkowa kuchnia obok której lubię się przechadzać grozi zawaleniem, a mur okalający zamek kompletnie się sypie. Do tego wszystkiego dochodzi fosa, w której powstaje coraz więcej dziur oraz fontanna, która chyba nigdy nie doczeka się renowacji... No cóż, taki już smutny los zabytków w niewielkich mieścinach, gdzie funduszy brak dosłownie na wszystko.

Szczęście w nieszczęściu, sypiące się mury wyglądają dość malowniczo i całkiem nieźle nadają się na tło zdjęć. Poza tym stanowią doskonałe miejsce dla rosnącego mchu. Proszę tylko spojrzeć na te urocze, zielone kępki nieśmiało wychylające się spomiędzy cegieł - coś absolutnie pięknego.

Wracając do outfitu, niedawno przygarnęłam cudne wisiory z kotami. Nie wiem jak to możliwe, że do tej pory nie miałam żadnego w swojej kolekcji (a biżuterii mam naprawdę mnóstwo).

Chusty z frędzlami to coś, bez czego nie potrafię żyć. Ostatnio doszłam nawet do wniosku, że gdybym musiała wybierać między butami na obcasie a chustami, to obcasy poszłyby w odstawkę. Kto wie, może za jakiś czas zaszaleję i sprawię sobie coś na kształt peleryny? >D
Rękawiczki Restyle "Henna Gloves" (ku mojej autentycznej rozpaczy) wkrótce wyzioną ducha. Ciągle nie mogę nadziwić się temu, że moje pozostałe flockowe itemki trzymają się doskonale, pomimo dużo intensywniejszego użytkowania. Smutek mocno </3

Ogromny labradoryt w kształcie sopla to jedna z najpiękniejszych rzeczy znajdująca się w mojej szkatułce z biżuterią. Jako, że noszenie go na szyi jest bardzo niewygodne, przepasałam go dodatkowym łańcuszkiem i noszę w okolicy talii. Lubię go dotykać i patrzeć na niego w każdej wolnej chwili, jego chłód jest niezwykle kojący ♥ Poza tym zauważyłam, że najlepiej prezentuje się na tle aksamitów: ani towarzystwo bawełny, ani szyfonu nie nadaje mu tak pięknego, głębokiego koloru.

Akurat tutaj mogę pochwalić się jednym z nowszych nabytków: spódnicą z wysokim stanem od Orsay. Wykonana jest z mięciutkiego aksamitu z tłoczonym, floralnym wzorem (wyglądającym jak paprocie nocą). Długo na nią polowałam i zdecydowanie było warto ♥ Buty to botki Dr Martensa "Diva Darcie", teczka Restyle "Cathedral".

Ze wstydem przyznaję, że na spacer wyszłam w nadziei ujrzenia wczesnowiosennych kwiatów (w sumie nie wiem na co liczyłam w pierwszym tygodniu marca). Jedyne co ujrzałam to kupa błota, nadgniłe resztki zeszłorocznych roślin, bure liście walające się po ziemi oraz wspomniane wcześniej ruiny. Tylko mech uratował moją silną potrzebę ujrzenia czegoś zielonego i chwała mu za to :'D

Dead Winter Days

Ostatnio przydarzyła mi się drobna przerwa w blożkowaniu. Przyczyn jest kilka, ale pierwszą i najważniejszą jest permanentny brak czasu, nawet na uwiecznienie czegoś casualowego. Drugą natomiast jest foch na stary aparat, który robi zdjęcia fatalnej jakości. Focie z poprzedniej sesji poszły się kochać, ponieważ pomimo wielu starań czerń nie chciała być czarna, nie wspominając o przekłamaniu innych kolorów i braku ostrości...

Długo można by narzekać, ale z okazji nowego roku postanowiłam, że uporam się przynajmniej z jednym problemem. Jak się okazało, łatwiej jest kupić nowy aparat, niż znaleźć czas na tworzenie notek i zabawę w blogowanie </3

Outfit jest zwyklakiem (łączącym coś klasycznego, eleganckiego, z odrobiną "mhroku"), który ubrałam na rodzinne spotkanie oraz wypad do restauracji. Niestety, chociaż zdjęcia są zadowalającej jakości, to kompresja jaką funduje blog jest porażająca, przez co czerń jawi się jako plama, a koronka na sukience zlewa się w jakiś abstrakcyjny wzór... No cóż, dla mnie i tak liczy się focenie przyrody i uwiecznianie kolejnych wypraw (które to foty zgniją u mnie na dysku 8D), a nie własnego twarzowego, dlatego też zaciesz z nowego nabytku nie przysłoni żadna pikseloza na blogowych zdjęciach. Nie zmienia to faktu, że przede mną sporo czasu spędzonego na rozkminianiu ustawień aparatu i ogarnianiu co jak działa :^

A teraz parę słów o outficie: czarna, koronkowa sukienka z uroczymi "skrzydełkami" oraz stójką to nabytek z Promod. Lekko rozkloszowana, zmieściła nawet niewielką halkę. To także jedna z naprawdę niewielu kiec, która ma talię tam, gdzie trzeba. Nie wiem co z tymi sieciówkami, wszystkie sukienki mają odcięcie w okolicy żeber, co wygląda wręcz tragikomicznie (jakby podkradło się kiecę sporo młodszej siostrze).

Od dawna marzyło mi się zaprezentowanie naszyjnika "Birds Panic". Biedak leżał na dnie kuferka z biżuterią, czekając na swoją chwilę ♥

Szyfonową mgiełkę (także ze stójką) w delikatne kropeczki dorwałam w Stradivariusie. Lekko bufkowe rękawki, zwężane w okolicy nadgarstka, a także niewielki żabot (niewidoczny z winy sukienki)... nie sposób było się jej oprzeć :'D

Biżuteria przeważnie z Restyle (pierścień "Gazelle Skull" oraz spinka "Ouija"), do tego czarne kwiaty wpięte we włosy. Co najciekawsze, pomimo początkowego (niezwykle mocnego) rozczarowania torebką "Henna", obecnie nie potrafię się z nią rozstać. Jest wręcz idealna na co dzień, głównie dzięki swojej pojemności.

Sznurowane botki to rzecz jasna "Diva Darcie" od Dr Martensa. Chociaż nie mają ocieplenia, to na krótkie spacery są w sam raz.

Smutna prawda jest taka, że obecnie wymiękam nawet na lekkim mrozie i uwiecznienie tej stylizacji było prawdziwą torturą. Dawniej z radością fociłam stylizacje w śnieżnych zaspach, teraz wyjście z domu bez rękawiczek zdaje się być czymś niewykonalnym.

Tak, ta zima będzie raczej "martwą" pod względem prowadzenia bloga. Zapewne uaktywnię się gdzieś bliżej wiosny, kiedy już wybudzę się ze snu zimowego >D

Return to the Sea

 Końcówka grudnia - czyż nie ma wspanialszej pory na odkopanie zdjęć z wakacji? >D

W tym roku po raz pierwszy od lat mogłam pozwolić sobie na dłuższy wyjazd. Decyzją większości wybór padł na nasze polskie morze, przez co z samego początku dostałam niemal spazmów: upał, piasek, śmierdząca woda, parawany, nie chcę, już raz byłam i przysięgałam że nigdy nie wrócę (trauma z wycieczki szkolnej, zaprawdę mocna). Jak się jednak okazało, nad morzem można robić całkiem sporo rzeczy (innych niż leżenie plackiem na plaży). Co najważniejsze, udało mi się nie opalić, ale ile było z tym gimnastyki, to już zupełnie inna historia >D

Nie będę tutaj rozpisywać się na temat całego wyjazdu, pokrótce tylko wspomnę, iż jednym z miejsc, które wzbudziły moją żywą ekscytację było Muzeum Motyli we Władysławowie. 

Co prawda niektóre eksponaty czasy świetności mają już dawno za sobą (odwłoki motyli leżące na dnie gablot, brak czułek itp.), jednak oglądając te piękności cieszyłam się niczym małe dziecko ♥

Na celownik trafiło także Fokarium na Helu, co do którego mam mocno mieszane uczucia.

Dlaczego? Otóż wybranie się do Fokarium było dla nas oczywistym punktem "co należy odwiedzić nad morzem". Niestety, miny mocno nam zrzedły, kiedy zobaczyliśmy jak bardzo zwierzęta są przestraszone hałasem robionym przez ludzi (głównie dzieci, które zaaferowane swoimi zabawkami i tak nie interesowały się tym, gdzie teraz są i co wokół nich się dzieje). Krzyki, piski, nawoływania - raban wręcz nie do opisania. 

Foki były zdezorientowane i stawały przy grodzi, która dzieliła je od spokojnego, oddalonego od ludzi miejsca. Nawet prośby obsługi o ciszę nie pomagały, a że "show must go on", pracownicy fokarium z zaciśniętymi zębami musieli kontynuować cyrk i karmić zwierzęta, które za kilka ryb wyskakiwały z wody, obracały się i robiły inne sztuczki. Przeżyłam szok i nigdy więcej nie wybiorę się do takiego miejsca. Szkoda tylko zwierząt, które pomimo kilku występów dziennie nie są w stanie przyzwyczaić się do takiego trybu życia. Kończąc focze wywody, dodam jeszcze, że właśnie w tym Fokarium turyści swoją głupotą zabili fokę: aby zwierze podpłynęło bliżej, rzucali do basenu pieniądze, które foka kojarzyła z jedzeniem. Efekt? Sekcja zwłok wykazała ponad półtora kilo monet w żołądku zwierzęcia. Nie była to raczej przyjemna śmierć.

Temat poważny, moja mina niekoniecznie - zdjęcia robione były przed odwiedzeniem Fokarium, kiedy nie widziałam jeszcze, jaki "spektakl" przyjdzie mi oglądać.

Aby nie był zbyt smętnie, pokrótce wspomnę o outficie: wyjazd był długi, a pojemność auta ograniczona. Z tego też względu do wyjść "na miasto" wybrałam wygodny lolici zestaw (JSK Magic Tea Party, koronkowa koszula ze stójką i bufkami, ażurowe rajty, do tego najwygodniejsze w świecie aksamitne, sznurowane cichobiegi oraz ozdobiony kwiatami czarny kapelusz przeciwsłoneczny). Fot mało, ponieważ zdjęcia grupowe oraz widoki miały pierwszeństwo nad słit fociami na blożka >D

A podziwiać było co!

Mogę w stu procentach stwierdzić, że trauma z dzieciństwa została zaleczona. Do tego wpatrywanie się w morze, obserwowanie fal oraz linii horyzontu okazało się być niezwykle kojące ♥

W te kilka dni miałam okazję ujrzeć najpiękniejsze zachody słońca w moim życiu:

A także zobaczyć "zupę życia", która mocno popsuła moje drugie ulubione (zaraz po "paczeniu" w morze) zajęcie, czyli kilkukilometrowe spacery brzegiem* Bałtyku :"D

*spacery plażą są dla mięczaków! Nie ma nic przyjemniejszego, niż zanurzyć nogi do kolan i iść w kierunku zachodzącego słońca. No, chyba, że akurat wszędzie dryfują ciała martwych meduz, wtedy trzeba uważać, żeby w jakąś nie wdepnąć.  

Wyjazd ten miał też charakter edukacyjny: jadąc nad morze, nawet w lecie, należy zaopatrzyć się w dużo ciepłych rzeczy, inaczej można nieźle zmarznąć. Jak widać, człowiek całe życie się uczy (+ nie należy wierzyć prognozom pogody, sprawdzone info) :"D 

☼ Ciekawe, jaką przygodę zgotuje mi los w te (coraz szybciej zbliżające się) wakacje ;D  ☼