Wetland Butterflies

Publikowanie prehistorycznych notek ostatnio wchodzi mi w nawyk :c
 "Wetland Butterflies" to kolejna stylizacja zainspirowana snem.
Jak widać, zdjęcia wykonano kawałek czasu temu, kiedy to winogrona jeszcze się zieleniły. Od tamtej pory zmieniłabym parę rzeczy w tym zestawie, przede wszystkim jednak nie robiłabym zdjęć w samo południe przy tak ostrym świetle. Cóż tam ~~ poprawię się za jakiś czas. 

"Wetland", czyli "mokradła" odgrywały we śnie kluczową rolę.
Nie był on ani szczególnie skomplikowany, ani długi: spacerowałam w nim poprzez rozległe bagniska, przesuwając delikatnie rzęsę wodną, nenufary oraz kwiaty grążeli na boki. 

Nad moją głową słońce nieśmiało przedzierało się przez zielone konary wysokich drzew, niemal całkowicie oplecionych winoroślami. O dziwo, drzewa te wyrastały z wody. Nigdzie w zasięgu wzroku nie było widać suchego lądu.

Sen zakończył się w dość nieoczekiwany sposób: wśród gęstwin pnączy ujrzałam kawałek drewnianej podłogi. Jej część zatopiona była pod wodą i wyglądało to tak, jakby kiedyś znajdował się tam dom, który wraz z upływem czasu powoli osunął się w brunatną toń mokradeł.

Zdziwiona tym odkryciem wyszłam z wody i postawiłam kilka chwiejnych kroków po drewnianym parkiecie. Nie było to proste, ponieważ był z lekka pochylony - miałam wrażenie, jakby woda przyzywała mnie z powrotem do kontynuowania spaceru wśród kwiatów unoszących się na tafli wody. Uparłam się jednak brnąć dalej wgłąb resztek "suchego lądu", aż doszłam do zasłony z winorośli. Zaczęłam delikatnie rozgarniać je na boki, aby przypadkiem nie oberwały się i nie pogrzebały mojego odkrycia.

Kurtyna pnączy ukrywała fragment starego domu. Kto wie, może nawet kamienicy? Rozsypujące się białe ściany, odpadający tynk, niewielka drewniana komoda stojąca w rogu. A obok zamknięte drzwi, do których nie miałam klucza. Tak oto skończył się sen, pozostawiając po przebudzeniu ogromny niedosyt - co takiego mogło być za drzwiami? Tego zapewne nigdy się nie dowiem.  

  

Tak czy inaczej na realny już spacer zabrałam ze sobą bransoletkę ze złotym kluczykiem. Tak na wszelki wypadek >D Pora zatem na wytłumaczenie (teraz już w krótki, prozaiczny sposób) skąd w tytule wzięły się motyle. Nic bardziej prostego: podczas mojego sennego spaceru latały sobie radośnie razem z ważkami.
Motyl zatem trafił do stylizacji w postaci bransoletki (z doczepioną złocistą kulką przypominającą pąk kwiatu grążela).

Ważki natomiast zjawiły się aż dwie: jedna przysiadła na łańcuszku (jest ona jednak dość podejrzanym elementem, gdyż posiada przydługawe czułki), druga przy kwiecistej koronce na ramiączku sukienki.

 Jako, że pora była dość ciepła (ok, przyznaję - sam środek upalnego lata), do stylizacji użyłam lekkiej, żakardowej JSK Dear Celine. Wpisywała się ona w motylową koncepcję: jej ramiączka uformowane są w kształt "skrzydełek" (podobny ozdobnik posiada także szyfonowa bluzka, dodatkowo ozdobiona piękną, kwiatową koronką). Ile złego bym o tej sukience nie napisała, to ostatecznie muszę przyznać, że jest jedną z moich ulubionych.

 Na nogi trafiły rajstopy z jakże letnim i radosnym motywem motyli (kupione pokątnie od pewnego przemiłego dziewczęcia :D). Rajtki to oczywiście podróbka Grimoire, do tego dość słaba, ale lepsze to niż milion monet za coś, co można podrzeć podczas pierwszego spaceru.

 Widnieją na nich między innymi Morpho menelaus (pojawia się parę razy, pod jego kolor dobrałam błękitne róże we włosach), biało-czarny (zapewne któryś z Melanargia), niemal czarny z błękitnym wzorem (czyżby Elymnias Hypermnestra agina?),  Lasiommata maera (dolny brązowy), dalej wyliczać mi się nie chce (mam nadzieję, że nic nie pokręciłam >D). Cieszy mnie niezwykle, że osoba która zaprojektowała te rajstopy oparła się na motylach istniejących naprawdę (lub przynajmniej w znakomitej większości pochodzących "z tego świata").

 Skoro wracamy do tematu spacerów, to idealną opcją na lato są buty Bodyline 170. Wiele wskazuje na to, że będą bardzo często gościć w moich stylizacjach: na dalekie wyjazdy i długie spacery bez sensu jest brać buty na wysokim obcasie (starość i lenistwo, wiem).

Tak więc kończę ~~ so dreamy ~~ notkę i udaję się spać licząc na kolejne inspirujące wizje :>